Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

"Πνίχτες, κολάρα και εκγύμναση/εκπαίδευση ζώων που προκαλούν πόνο"


  

            
          Σύμφωνα με το άρθρο 7 «Εκγύμναση» του Ν. 2017/1992 (ΦΕΚ 31/τ. Α΄/27-2-1992), «Κανένα ζώο δεν πρέπει να γυμνάζεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να θίγεται η υγεία και η ευεξία του, κυρίως, πιέζοντάς το να ξεπεράσει τις ικανότητές του ή τη φυσική του δύναμη ή χρησιμοποιώντας τεχνητά μέσα που το πληγώνουν ή το κάνουν άσκοπα να πονά, να υποφέρει ή να αγωνιά.». Ανάλογα τεχνητά μέσα είναι όλα τα σφιχτά κολάρα-οδηγοί περίσφιξης λαιμού, με καρφιά ή μη, τα κολάρα ψεκάσματος και τα ηλεκτρικά κολάρα για την αποφυγή γαυγίσματος. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εξουθένωσης σκύλου-διασώστη, που υπερέβη τις φυσικές του δυνατότητες, είναι ένα λαμπραντόρ που έχασε τη ζωή του από ανακοπή καρδιάς, αναζητώντας επί ώρες για επιζώντες και αγνοούμενους στα συντρίμμια του σεισμού 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Εκουαδόρ τον Απρίλιο του 2016 (ΔΕΙΤΕ).
        Αν και δεν υπάρχει ρητή διάταξη που να αναφέρει ότι η χρήση των ανωτέρω κολάρων είναι απαγορευτική, τα αποτελέσματα, όμως, της χρήσης τους, επειδή επιφέρουν αδικαιολόγητο πόνο,  τραυματισμό ή αγωνία στα ζώα, μπορούν να προβλεφθούν από τις διατάξεις του άρ. 7 του Ν. 2071/1992. Επιπλέον, στο άρ. 24 παρ. 1 περ. α) του Ν. 4830/2021 αναφέρεται ότι απαγορεύονται οι μη επιτρεπτές μέθοδοι εκπαίδευσης. 
       Οι πράξεις των άρθρων αυτών τιμωρούνται σύμφωνα με το άρ. 34 με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή μέχρι τριακόσιες εξήντα (360) ημερήσιες μονάδες, το ύψος εκάστης των οποίων ορίζεται από δέκα (10) έως πενήντα (50) ευρώ. Δηλαδή, το αδίκημα είναι πλημμέλημα. Σημειωτέον ότι ο Ν. 2017/1992 δε μπορεί να τροποποιηθεί με κοινό Νόμο καθώς έχει υπερνομοθετική ισχύ, σύμφωνα με το άρ. 28 παρ. 1 του Συντάγματος (ΝΣΚ 326/2013). Επίσης, προβλέπεται και η διοικητική κύρωση από πέντε χιλιάδες ευρώ (5.000€) έως δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ (15.000€) για κάθε ζώο, ανάλογα με τη σοβαρότητα του αδικήματος. Επιπλέον, μπορούν να επιβληθούν και κυρώσεις, διοικητικές ή/και ποινικές, που αφορούν την κακοποίηση ή τη μη τήρηση όρων ευζωίας του.
    Θεωρώ ότι κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίζεται εξατομικευμένα, ενώ με ανάλογες μαρτυρικές καταθέσεις για την κατάσταση της υγείας του ζώου και με ιατρικές γνωματεύσεις για τις τυχόν βλάβες του, οι διατάξεις μπορούν να έχουν εφαρμογή. Δείτε το σχετικό, αναλυτικό και χρήσιμο άρθρο του zoosos.gr από το 2012 ΕΔΩ και μία περίπτωση δεδικασμένου ΕΔΩ.
          Σε κάθε περίπτωση υποβάλλεται μήνυση στο τοπικό Α.Τ. ή αν η πράξη τελείται μέσω διαδικτύου, υποβάλλεται έγγραφη καταγγελία στη Δ/νση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος με email στο ccu@cybercrimeunit.gov.gr με το screenshot και το link της ανάλογης δημοσίευσης, αλλά και το link του προφίλ του δράστη. 
        Ας μη ξεχνάμε ότι αυτή η μορφή εκπαίδευσης ζώων συγκαταλέγεται στις βίαιες μορφές κακοποίησης ζώων.


Ο Διαχειριστής
Δρίβας Ευάγγελος

Για οποιαδήποτε άλλη απορία απευθυνθείτε στη σελίδα & blog "Report Animal Abuse Greece"

Επιτόπια βεβαίωση διοικητικού προστίμου ή όχι (?)



Σύμφωνα με την υπ΄ αριθμόν 1244/16/1946230 από 04/10/2016 εγκύκλιο Αρχηγείου ΕΛ.ΑΣ./Δ-νσης Γεν. Αστυνόμευσης/Τμ. Αστυνόμευσης & Τουρισμού ισχύουν τα ακόλουθα σχετικά με το εν θέματι αντικείμενο:
«…Κατά τις … διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 21 του Ν. 4039/2012, η πρόβλεψη σχετικά με την επί τόπου βεβαίωση του προστίμου έχει κατ’ αρχήν την έννοια ότι το πρόστιμο βεβαιώνεται άμεσα στον τόπο τέλεσης της παράβασης. Τούτο βεβαίως δεν σημαίνει ότι η βεβαίωση του προστίμου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε άλλο τόπο, σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο η ως άνω βεβαίωση δεν καθίσταται εφικτή στον τόπο της παράβασης.
Ειδικότερα, βάσει της διατύπωσης που χρησιμοποιεί το άρθρο 21 παρ. 4 του Ν. 4039/2012, επιβάλλεται να γίνει διάκριση μεταξύ «διαπίστωσης της παράβασης» αφενός και «επιτόπιας βεβαίωσης του προστίμου» αφετέρου. Ναι μεν το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο, ωστόσο δεν ισχύει το αντίστροφο. Ο όρος «επί τόπου» αναφέρεται μόνο στη «βεβαίωση του προστίμου» και όχι γενικά στη «διαπίστωση της παράβασης». Ο νομοθέτης είχε πρωτίστως υπόψη του τη συνήθη περίπτωση της επιτόπιας μετάβασης του αστυνομικού στον τόπο τέλεσης της διοικητικής παράβασης, ώστε να διαπιστώσει ο ίδιος αυτοπροσώπως την τέλεσή της, οπότε και συγχρόνως βεβαιώνει το πρόστιμο. Αποτελεί υποχρέωση των αστυνομικών αρχών που δέχονται καταγγελίες για διάπραξη των παραβάσεων του Ν. 4039/2012, ιδιαίτερα αυτών που έχουν διαρκή χαρακτήρα, να μεριμνούν για την επιτόπια μετάβαση στον τόπο τέλεσης. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες είτε θα συντρέχει για οποιονδήποτε λόγο:
i)αντικειμενική αδυναμία μετάβασης στον τόπο τέλεσης,
ii)είτε η ταυτότητα του δράστη θα παραμένει άγνωστη κατά τα πρώτα στάδια της έρευνας,
iii)είτε κατά την άφιξη του αστυνομικού θα έχει ήδη τερματιστεί η παράβαση.
Στις περιπτώσεις αυτές καθίσταται μεν ανέφικτη η «επιτόπια βεβαίωση του προστίμου», ωστόσο εξακολουθεί να υφίσταται η υποχρέωση για «διαπίστωση της παράβασης» με κάθε πρόσφορο μέσο, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία «διαπίστωσης της παράβασης» και ο αρμόδιος αστυνομικός εξακριβώσει τα στοιχεία ταυτότητας του παραβάτη, προβαίνει αμελλητί στη «βεβαίωση του προστίμου», ώστε στη συνέχεια να επιβληθεί αυτό από την αρμόδια αρχή. Ενόψει των ανωτέρω, για την ορθή εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 4039/2012 σχετικά με τις διοικητικές κυρώσεις, αρκεί η «διαπίστωση της παράβασης» από τον αρμόδιο αστυνομικό σύμφωνα με τα όσα αναλυτικώς εκτέθηκαν παραπάνω και δεν απαιτείται η αυτοπρόσωπη αντίληψη υπό την έννοια της εν τω πράττεσθαι κατάληψης στον τόπο τέλεσης. Η εν λόγω ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 21 του Ν. 4039/2012 πραγματώνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την υποχρέωση του Κράτους για προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (στο οποίο ανήκουν και τα ζώα) κατά τη συνταγματική επιταγή του άρθρου 24 παρ. 1, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται η ουσιαστική και αποτελεσματική προστασία των ζώων, η οποία αποτελεί τον πρωταρχικό σκοπό του Ν. 4039/2012, όπως προκύπτει από την αιτιολογική του έκθεση.
Σε κάθε περίπτωση διαπίστωσης των διοικητικών παραβάσεων του Ν. 4039/2012 και βεβαίωσης του προστίμου κατά τα ανωτέρω, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η αρχή της επικαιρότητας, σύμφωνα με την οποία το διοικητικό όργανο πρέπει να ασκεί την αρμοδιότητά του εντός εύλογου χρόνου κατά τις περιστάσεις, ώστε να είναι επίκαιρη σε σχέση με τα πραγματικά γεγονότα στα οποία αναφέρεται (Α.Ι. Τάχος, Ερμηνεία Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, 2006, σελ 36). Μετά την παρέλευση του ευλόγου χρόνου, η Διοίκηση στερείται της αρμοδιότητάς της (ΣτΕ 1216/1992). Κατά το άρθρο 2 τελευταίο εδάφιο του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν. 2690/1999) σε περίπτωση που δεν προβλέπεται σχετική προθεσμία (όπως πράγματι συμβαίνει στην περίπτωση του Ν. 4039/2012), ο εύλογος χρόνος δεν μπορεί να υπερβεί το τρίμηνο. Δεδομένου ότι η βεβαίωση του προστίμου αποτελεί δυσμενή διοικητική πράξη, η ως άνω προθεσμία του τριμήνου είναι αποκλειστική (άρθρο 10 παρ. 5 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας).»

Ο Διαχειριστής
Δρίβας Ευάγγελος

Για οποιαδήποτε άλλη απορία απευθυνθείτε στη σελίδα & blog "Report Animal Abuse Greece-Καταγγελίες Κακοποίησης Ζώων Ελλάδας"

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Το αρχαίο παγανιστικό έθιμο της "περιστροφής του σκύλου" στο χωριό Mπροντιλόβο της Bουλγαρίας



Η διαδικτυακή σελίδα «Ιn the Now» την 30/11/2016 έκανε γνωστό ένα αποκρουστικό αρχαίο και παγανιστικό έθιμο που λάμβανε ελεύθερα χώρα στο χωριό Brodilovo της Νοτιοανατολικής Βουλγαρίας. Συγκεκριμένα, κάθε 6η Μαρτίου κάτοικοι του χωριού συγκεντρώνονταν γύρω από ένα μικρό ποτάμι, ονόματι Veleka, στο εν λόγω χωριό και έστηναν με ψηλά δοκάρια μία αυτοσχέδια «κρεμάλα». Τα δοκάρια επικοινωνούσαν μεταξύ τους με χοντρό σχοινί, ενώ από το μέσο του σχοινιού κρεμόταν ένα περιστραμμένο  σχοινί και στο τέλος του υπήρχε μία θηλιά. Ο σκύλος τοποθετούνταν με το σώμα του στην θηλιά και κρατούνταν από τον κορμό του, όπως φαίνεται και στα παρακάτω βίντεο. Περιστρεφόταν με μεγάλη ταχύτητα στον αέρα μέχρι να ξετυλιχτεί το σχοινί και κατόπιν έπεφτε στον κρύο νερό ζαλισμένο, ενώ αναφέρεται από κατοίκους της περιοχής ότι πολλοί σκύλοι έχουν παλιότερα πνιγεί. Το εν λόγω τελετουργικό συνοδευόταν από πολλά γέλια, επευφημίες και πυροβολισμούς.
Ωστόσο, μετά από κινητοποιήσεις τοπικών ακτιβιστών και οργανισμών και μετά από πιέσεις της Ευρώπης, το έθιμο απαγορεύτηκε το 2006 από τον Δήμαρχο του Tsarevo Βουλγαρίας. Ωστόσο, το Φεβρουάριο του 2012 ακτιβιστές μετέβησαν στις όχθες του ποταμού ώστε να ελέγξουν εάν το έθιμο συνεχίζεται και τηρούνται οι οδηγίες των Αρχών. Τις επόμενες μέρες διαπίστωσαν ότι πλέον οι σκύλοι ριχνόταν στο νερό με τα χέρια και περνούσαν στην απέναντι όχθη. Λέγεται ότι το έθιμο συνεχίζεται με τον αρχικό τρόπο ακόμη σε απομακρυσμένα χωριά της Βουλγαρίας. Η σελίδα Report Animal Abuse έχει αποστείλει σχετική επιστολή στις Αστυνομικές Αρχές της Βουλγαρίας, ώστε να διευκρινισθεί το γεγονός. 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (ΠΡΟΣΟΧΉ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ):
 
Ο Διαχειριστής
Δρίβας Ευάγγελος
Αστυνομικός
Ψυχολόγος (BSc in Psychology,
MSc in Clinical & Community Psychology,
C.A. in Origins of Crime, in Animal Behaviour & Welfare and in Veterinary)

Για οποιαδήποτε άλλη απορία απευθυνθείτε στην ομάδα, σελίδα & blog Report animal abuse - Καταγγελίες για κακοποίηση ζώων